Centralna banka Španije (Banka Španije, sp. Banco de España ) je glavna bankarska institucija u Španiji osnovana 2. juna 1782. Članica je sistema Evropskih centralnih banaka.
Osnovana je, pod nazivom Banco Nacional de San Carlos, 2. juna 1782 na inicijativu kralja Karla III. Projekat osnivanja dostavio je Vojvoda od Cabarrúsa premijeru koji je bio Vojvoda od Floricablanca. Izdaju se prve novčanice pod nazivom garancije Banco de San Carlos, koje u početku nisu prihvaćene u javnosti. Zadaci banke su bili: finansijska podrška države, otkup javnih obveznica (vales reales) i njihovu konvertibilnosti u novac, nabavka vojske, kreditiranje javne potrošnje i industrije. Gledajući tadašnje vrijeme radilo se o modernoj instituciji. U periodu 1829.-1844. postojala je i Banco de Isabel II kao paralelna institucija. Peseta se uvodi 1868., koju je činilo 100 centi, kao osnovna monetarna jedinica. Prve kovanice se izdaju u 1869. Zakonskim dekretom, koji donosi ministar finansija José de Echegaray, od 19. marta 1874. omogućava se komercijanim bankama da djeluju kao podružnice centralne banke čime se smanjuje i njen monopol. 29. decembra 1921. donosi se Zakon o bankama (sp. Ley Cambó) koji reguliše obim finansijskog tržišta između centralne banke i komercijalnih banaka.
Tokom građanskog rata (1936.-1939.) centralna banka bile je podijeljena na dvije, jedna pod kontrolom Republikanske a druga pod kontrolom Nacionalističke vojske. Peseta je također postojala kao dvije različite valute. Rezerve zlata, koje su prebačene u Moskvu, služile su za finansiranje rata. Ministar finansija José Larraz je nakon okončanja rata rekonstruisao banku.
Naacionalizacija banke uvodi se 1962. Do 1969. nije imala kontrolu nad inostranim novčanim transakcijama. Kraljevskim dekretom banka od 1971. dobija nadzor nad štedionicama. Od 1980. banka dobija veću autonomiju Od 28. aprila 1998. banka je integrisana u Evropski sistem centralnih banaka. Zajedno sa 10 drugih zemalja EZ Španija uvodi euro.
